Choinkowe szaleństwo

Choinki jak co roku mnie prześladują. Zdążyłam już ubrać cztery, a przecież do świąt został jeszcze tydzień.

Oczywiście na pierwsze ubieranie załapałam się w przedszkolu, na drugie już w szkole podstawowej. Taaak, moje praktyki cały czas są podsycone magią świąt. Kolejne chaszcze przypadło mi do ubrania w domu – zasadniczo kiedy zbliżają się święta, mama zaczyna przestawiać się na tryb: „Ewcia, ubierz choinkę”. Oczywiście na jednej prośbie się nie kończy. W tym roku postanowiłam jej tego zaoszczędzić i zabrałam się za dekorowanie drzewka teraz, aby potem nie wyszukiwać tych paru godzin w terminarzu wręcz na siłę. Ostatnie (na dzień dzisiejszy, bo na pewno nie w przeciągu tego okresu świątecznego) drzewko bożonarodzeniowe przypadło mi ozdabiać u mojego chłopaka. Choinka miała zdobić jego mieszkanie po raz pierwszy odkąd mieszka sam, czyli od jakichś czterech lat. Tutaj rewelacji było co nie miara – totalna improwizacja: osiem bombek na krzyż, choinka pozbawiona trzeciej (górnej) części, na co zwróciliśmy uwagę dopiero w trakcie wkładania wiechcia do stojaka. Stojak tymczasem złamał się podczas umieszczania w nim sztucznego drzewa. Kiedy już udało się znaleźć zastępstwo (czytaj: pudło po dziwnym specyfiku włożone w torebkę świąteczną po zeszłorocznym prezencie) i choinka jako tako trzymała pion, Y. zasłonił nietypowy - czyli po prostu brakujący - czubek choinki gwiazdą, kiedy ja wieszałam lampki. Oczywiście jeszcze nie było z górki, bo światełka nagle zaniemogły - te zawieszone jako pierwsze, zatem drugie również trzeba było zdjąć. Przecież zastrajkować nie mogły przed ich zawieszeniem. Dzięki temu manifestacja była bardziej efektowna i spektakularna. Po sprawdzeniu wszystkich żaróweczek trzeba było stwierdzić, że niestety po prostu się zepsuły. Udało się jednak zorganizować inne lampki, pożyczyć niepotrzebne ozdóbki z maminego asortymentu, wykonać trochę własnoręcznych ozdób wyglądających jak płatki śniegu i… gotowe. Drzewko wygląda jakby nieco wciśnięte w kąt Igrekowego kąta, ale zapewniam – stoi o własnych siłach. Czwarte drzewko mnie nie pokonało. Tymczasem wiem, że czeka mnie przystrajanie jeszcze co najmniej jednego.

Muszę przyznać, że zasadniczo wcale nie lubię tego robić. Chyba, że mam wyjątkowo dobry humor, zostanę z drzewkiem sam na sam, za oknem sypie śnieg, w tle usłyszę "Last Christmas" i nikt nie będzie kazał sprzątać folii, kartonów i innych śmieci po łańcuchach, bombkach, choince... Jestem wymagająca w tej kwestii. :)

Po wielu próbach jakoś się udało

Lubicie ubierać choinki? Robicie to tradycyjne w dzień wigilijny czy też tak jak ja – znacznie wcześniej, aby nie zaprzątać sobie tym głowy w ostatniej chwili? Może macie jakieś zabawne anegdoty do opowiedzenia zwiazane z tym zwyczajem?