Proszę o pomoc

A. to dziewczyna pełna życia. Pozytywnie nastawiona do wszystkiego, jej wpisy na facebooku często są przepełnione optymizmem. Jest też zaręczona z moim bratem. A. ma dzisiaj 30 lat. Od 19 roku życia choruje na stwardnienie rozsiane, ale nie użala się. Jeszcze nieco ponad rok temu chodziła samodzielnie, tańczyła na dyskotekach. Potem już w grę poszły kule. Była w sanatorium, ale niezbyt jej pomogło, bo po niedługim czasie zdecydowała się usiąść na wózku. Była to trudna decyzja, bo podobno do wózka niezwykle łatwo się człowiek przyzwyczaja, jest mu wygodniej, a ponadto wózek to swego rodzaju symbol naprawdę poważnej choroby, z którą A. do tej pory dawała sobie radę... Jednak chodząc o kulach za bardzo się nadwyrężała. To moja przyszła bratowa i widzę jak bardzo mój brat postanowił się zaangażować. Chcę Was prosić w imieniu A. o pomoc. Być może nikomu nie oddajecie swojego 1% z podatku. Oczywiście do niczego nie namawiam. Jednak jeśli zechcielibyście pomóc, zostawcie swoje numery GG albo adresy mailowe, a wyślę Wam stosowne informacje. Muszę Wam jeszcze powiedzieć, że jeśli ktoś się zdecyduje, odda te pieniążki dla dwóch osób, bo na przełomie czerwca i lipca spodziewam się pojawienia na świecie mojego pierwszego bratanka albo pierwszej bratanicy. Po porodzie kobiety z SM bardzo często mają kolejny rzut i nie wiadomo jak zareaguje organizm A. Te pieniążki mogą się naprawdę przydać w tym, aby A. mogła wracać do zdrowia i cieszyć się szczęśliwym macierzyństwem.

Nie każdy wie, że osoba dla której oddajemy 1% z podatku nie otrzymuje pieniędzy do ręki. Wydatki są kontrolowane i faktycznie można je wydać tylko na rehabilitacje, sanatoria, sprzęt taki jak właśnie wózek, balkonik.