Zakończenie projektu

4 lutego zakończyłam roczny projekt "Zrób coś ze swoim życiem". Jego celem było dodawanie co tydzień postów na temat tego w jaki sposób sprawiam, by nie być taką jak większość szarych obywateli nadwiślańskiego kraju. Dodawałam fotorelacje z wydarzeń, które dla jednych są czymś zwykłym, kiedy zaś ja postanowiłam cieszyć się drobnostkami i doceniać je bardziej niż być może według innych na to zasługują. Dodawałam swoje mniej lub bardziej udane rysunki, chwaliłam się małymi sukcesami, własnymi zainteresowaniami, pisałam o tym co mnie nieco różni od innych, dzieliłam się relacjami z bliskimi, które są dla mnie bardzo istotne i sprawiają, że moje życie nie jest szare. Nawet dodałam piosenkę w moim wykonaniu. :D 

Celem projektu było to, abym po roku mogła zajrzeć do archiwum i powiedzieć "działo się!". I powiem tak: cel został osiągnięty, jestem z efektu naprawdę bardzo zadowolona. Bloga prowadzę po to, by móc miło wspominać to, co się działo oraz móc poznać na ten temat Wasze zdanie. W przeciwnym razie niczego bym nie publikowała. Chciałam swoimi postami zarazić Was optymizmem. Pokazać, że wiele rzeczy jest przez nas niedocenianych, że łatwo ze swoim życiem zrobić coś takiego, aby nie okazało się zmarnowane. Nie trzeba do tego nie wiadomo jakiego wysiłku, pieniędzy czy wyrzeczeń. Wystarczy umiejętność doceniania bliskich osób, dobrych rzeczy, które nas otaczają i które nam się przytrafiają. Przyda się obudzić w sobie dziecko, które każdy z nas ma w sobie oraz odnaleźć odrobinę optymizmu. Tak naprawdę wystarczy po prostu chcieć. 

Wiem, że niektórzy z Was towarzyszyli mi od samego początku projektu dając mi znać o swojej obecności. Chciałabym za to podziękować takim osobom jak: Ina, Bina, Kocia, tanya, Patrycja Michniewicz-Jarosz, Marta, Ava Valk. Dzięki, że jesteście od początku. Wasze komentarze, dobre słowa, wymiana z Wami myśli oraz wspólne żarty są nieocenione. Staliście się częścią tego projektu i jest tutaj dla Was szczególne miejsce. Dziękuję również tym, którzy uczestniczyli po cichu, którzy włączyli się nieco później lub trafili tutaj dopiero dzisiaj i zechcieli być może wrócić do poprzednich postów. Przy takiej formie bloga pozostanę, bo to najbardziej "mój" sposób na pisanie. Dziękuję również osobom, które były inspiracją do projektu oraz stały się jego częścią. Mowa o kilku bliskich osobach, a w szczególności o Y., Adamie, O. i Na.

Wszystkie posty z projektu oznaczane były tym logiem i możecie je znaleźć pod etykietą Projekt Inochi:

Niech nikt nie mówi Ci jak masz żyć,
bo to nie on będzie za Ciebie umierać.