Uśmiech!

Studia pierwszego stopnia zakończone. Z dniem 30. czerwca opuściłam uczelnię ze średnią 5.0. Niezmiernie cieszę się z takiego sukcesu, bo mimo wszystko to jednak uczelnia wyższa. Praca licencjacka koncertowo przebrnęła przez kontrolę „pani z dziekanatu” oraz program antyplagiatowy.

Dzisiaj niesamowicie pozytywnie nastroił mnie również telefon od koleżanki z (już byłej!?) grupy studenckiej, która choć oświadczyła, że termin obrony ma miejsce 15. a nie 27. lipca, to jednak dodała niezwykle sympatyczną uwagę. Nasza promotor oznajmiła, że za moje usposobienie i pomoc dla grupy powinnam dostać więcej piątek z seminarium: za uśmiech, który nie schodzi z twarzy nawet podczas opowiadania o nurtach i kierunkach w przedmiocie kierunku dyplomowania oraz za niesioną pomoc oraz instrukcje, które wykonywałam dla grupy – o ile pierwsze pani doktor mogła dostrzec sama o tyle o drugim i trzecim donieśli jej studenci. Jako radę dotyczącą obrony powiedziała: "Macie wchodzić tak uśmiechnięci, jak Pani Ewa wchodzi na moje zajęcia".

Dzisiaj jeszcze nie umiałam przemóc się do nauki. Wybrałam się zatem z Y. oraz O. za miasto. Tak po prostu, żeby nie wkradła się nuda. W zasadzie chciałam, żeby O. zrobiła parę fotek mnie i Y., bo jedyne jakie mamy to tzw. „focie z rąsi”. ;) Wyszły świetne, ale ze względu na brak zgody do publikacji, nie dodaję najlepszych.  

________________________________

A jednak uśmiech się zapamiętuje!

Jeśli chcesz, to polub

na FACEBOOK'U