środa, 18 września 2013

Magiczne miejsce

Lubię przebywać w lesie. Można uciec od zgiełku i faktycznie nie tylko usłyszeć ciszę, ale poczuć ją i chłonąć całą sobą. Mam jednak szczególne wymagania co do prezencji lasu idealnego. Dobrze jest kiedy ściółka nie wymaga przedzierania się przez paprocie, nie ma mnóstwa krzewów i nisko osadzonych gałęzi młodych drzewek. Przede wszystkim musi świecić słońce, bo w czasie pochmurnego dnia piękna lasu się nie dostrzeże. Wystarczy przyjrzeć się w blasku słońca pajęczej sieci. Widzieliście taką, która w całości pokryta jest dodatkowo rosą? Prawdziwe zjawisko… Przyglądaliście się wśród leśnych słonecznych prześwitów błyskowi pancerzyka… żuka gnojarza? Jest ich w lesie mnóstwo. Nie zwróciliście uwagi? W sumie chyba nie można dostrzec niczego urzekającego w tak ohydnym stworzeniu, prawda? A właśnie, że nieprawda. Obrzydliwe robactwo w mniemaniu większości potrafi być niezwykle urokliwe moim zdaniem. Polecam spojrzeć na świat z nieco innej perspektywy.

Nie lubisz lasu? Bo pająki, bo kleszcze, bo coś? Masz prawo. Choć insektów i pajęczaków brzydzę się bardzo, to jednak przecież statystycznie rzecz biorąc i tak każdy z nas w życiu skonsumuje nieświadomie po cztery pająki – wiem, może wolałbyś o tym nie wiedzieć. ;) Strach przed jednym na swetrze niewiele zmieni. A ile pięknych rzeczy można dostrzec i spotkać.

Zdjęcia wykonane podczas dwugodzinnego grzybobrania. Adam i Y. zbierali borowiki, ja fotografowałam muchomory. ;)

Jak z dziecięcej kolorowanki, prawda?
Może to halucynki? :D
Jak myślisz, znajdzie drugą połowę serca?
Będą pierożki i uszka na święta!
________________________________

Poznawaj piękno natury

Jeśli chcesz, polub

109 komentarzy:

  1. Hm, ja nie lubię lasu nie z powodu kleszczy i innych owadów, tylko tam po prostu zawsze jest zimniej. A zimno to coś, czego moja ciepłolubna natura nienawidzi. Nawet kiedy atakują nas niesamowite upały i wśród drzew podobno jest przyjemniej. Nie, nie, nie. Ale kto co lubi ;)
    Piękny muchomor btw! ;)

    Jejku, to chyba się cieszę, że takie szukanie prawdziwej pracy jeszcze przede mną. Z mojego uroku osobistego pewnie nic by nie wyszło, bo irytacja z powodu ignorancji jakże ważnych informacji w moim cv wzięłaby górę i nawet bym się nie potrafiła uśmiechnąć :D A to trzeba większość rzeczy naciągać, kolorować, przymilać się i bajerować na wszystkie możliwe strony... brrr!

    Też kiedyś myślałam o filologii polskiej, ale jednak praca z dzieciakami mnie przeraża. Odważna jesteś, pedagogika to przecież wpływanie na młode pokolenia Polaków :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja uważam, że w upał w lesie i tak jest gorąco. Tym bardziej, że trzeba włożyć spodnie i bluzkę z długim rękawem. :)

      No niestety czasem trzeba się naprawdę umieć ugryźć w język (bo nigdy nie wiesz co przyniesie przyszłość), aby nie powiedzieć czegoś nie tak. Szukanie pracy na pewno łatwiejsze jest w większym mieście. Ale i można trafić na więcej absurdów, skoro ja w swoim małym miasteczku na wiele trafiłam. Np. dostałam zadanie, aby "zadać jedno kluczowe pytanie klientowi, który chce kupić odkurzacz". Pani oznajmiła, że ustaliła sobie już to pytanie i ja chyba miałam się wstrzelić w klucz. Pomyślałam sobie, ż to taki test na telepatię chyba, ale OK. Powiedziałam, że zapytałabym klienta o to, jaki posiada budżet albo jaka firma go interesuje, na co ona odpowiedziała, że nie o to jej chodziło. No cóż, jaka szkoda. Pani jednak podzieliła się ze mną swoimi myślami. Miałam zapytać, czy ktoś z rodziny nie jest uczulony na roztocza... WTF!? Nawet nie wiedziałam, że są takie odkurzacze, a kupowałam z moim chłopakiem jeden na dwa tygodnie przed tą rozmową - a on jest uczulony na roztocza. :D Nie byłoby w tym pytaniu nic niedorzecznego, gdyby nie to, że to była rozmowa do salonu Orange... Jakaś nowa oferta? Odkurzacz do telefonu gratis?

      Powoli dostrzegam w co się wpakowałam. ;) Więcej czasu będę musiała poświecić chyba na pedagogizacje rodziców niż dzieci... Bo to nie w nich jest problem.

      Usuń
  2. No tak kleszcze... W zeszłym roku moja noga nie stanęła nawet w pobliżu lasu, a złowiłam trzy. Wstrętne stworzenia, nawet mi przez długie spodnie właziły! Ble.

    Nie... Serio? Aż mi się nie chce wierzyć. Ciekawe co miało sprawdzać to zadanie u Ciebie. Chyba własnie zdolność telepatycznego odbierania myśli. Może orange chwyta się już zjawisk paranormalnych, żeby przyciągnąć klientów.

    Racja, bo przecież dzieci to czyste kartki do zapisania dla swoich starszych.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No ja po tym spacerze w lesie, miałam jednego, ale Adam i Y. nie. Jakoś nie wzdrygam się na ich punkcie. Tak jak mówisz: nie trzeba wchodzić do lasu, aby je złapać.

      Ja do tej pory nie mam pojęcia co to miało być, ale przyznam, że nie przyjełabym tej pracy nawet, gdybym zadowoliła pracodawczynię. Wyobrażasz sobie jak miałaby wyglądać współpraca z taką szefową?

      Wiadomo, dzieciaki są podatne również na środowisko, ale od rodziców naprawdę wiele zależy. Jednak nie w chwili, gdy już coś nieprawidłowego zaczyna się dziać. Wtedy już jest za późno. Zaczyna się od zostawiania dziecka przy komputerze albo telewizorze samemu sobie, aby mieć święty spokój, od mówienia, że skoro ich rodzice mają kasę, to są lepsze od innych dzieci. W ogóle jak tak patrzę, to teraz większość rodziców w ogóle nie bawi się z dziećmi na placach zabaw, nie czytają im książek, nie rozmawiają z nimi. No i dziecko wychowuje się samo... Albo wychowują je inne dzieci. Znam rodziców, którzy pracują po 8 godzin oboje i choć oddają dziecko do przedszkola albo do żlobka, lepiej zajmują się nimi niż mamy, które nie pracują wcale...

      Usuń
  3. omijam lasy szerokim łukiem, bardzo boję się robactwa, aż za bardzo :( nie byłam wiele lat, jak mi zrobią kombinezon specjalny na leśne wyprawy to z chęcią:) haha :)
    dziękuję za miły komentarz, tutaj też znalazłam ale 5 funtów za jeden, czyli 25zł, troche mi szkoda :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak jest tam dla Ciebie aż tak strasznie, to rzeczywiście lepiej nie chodzić. :) Bo po co. :)

      Nie ma sprawy. :) No tak, faktycznie drogo jak na zeszyt. :)

      Usuń
  4. Las, las i jeszcze raz las! Ja tam nie mam swojego "idealnego lasu" albo każdy jest idealny. Spokój, cisza i ta otaczająca nutka tajemniczości - piękna sprawa.

    Za to na grzybach się nie znam, jedyne które rozpoznaję to pieczarki :) Ale uwielbiam je jeść!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja tam w ciapę i po deszczu chodzić nie lubię. ;)

      Jeśli o mnie chodzi to myślałam, że się znam dopóki nie przyniosłam mamie do kontroli borowików szatańskich. :D

      Usuń
  5. Bardzo lubię las. Nawet, jeśli kiedyś miałabym własny ogród, to właśnie z dużymi drzewami tworzącymi namiastkę lasu. xD

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja bym lasu w ogrodzie przy domu nie chciała. Mieszkam w bloku, ale mam obecne wielkie świerki przy oknie i przez to przez cały dzień mam w pokoju cień, a okno jest południowe. Kiedyś, zanim drzewa porosły to był najcieplejszy pokoik. Teraz jest ponury i chłodny. Poza tym choć robaki toleruję w lesie, nie chciałabym mieć ich przy własnym domu w takiej ilości, a je bardzo ciągnie do takich zagajników. :)

      Usuń
    2. Dobrze, że sygnalizujesz! Obserwuje mnie Zanurzenie w błękicie (1 osoba) myślałam, że pewnie tylko 1 osoba miała ochotę. A to może być coś w bloggerze, co muszę rozgryźć. Dziękuję.

      Usuń
  6. Ja uwielbiam spacery po lesie, ale okropnie się lasów boję, bo kiedyś się zgubiłam.
    Las w mojej okolicy jest wyjątkowo piękny:) i mam przyjemność codziennie patrzeć na niego z okna;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A to nie trzeba schodzić z leśnych ścieżek. :) Trzeba się ich trzymać.

      Usuń
  7. A ja las uwielbiam, nawet mimo tych wszystkich insektów ;) Zresztą w te wakacje właśnie tam spędziłam dwutygodniowy obóz i nie narzekałam :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, Twój obóz był świetny. :) Nikt kto boi się lasu, robali itp. na pewno by się na niego nie wybrał. :)

      Usuń
  8. A w parku to i ja częściej bywam. Łatwiej się tam dostać. :)

    Znów przedłużono rekrutację... Do 30 września. W razie czego złożyłam wcześniej dokumnety na inną uczelnię - na niej już w ostatni weekend września będzie pierwszy zjazd... Nie będę ryzykować i nie chcę mieć zajęć w plecy, gdyby tamta uczelnia nie otworzyła kierunku. Zacznę tutaj, a potem najwyżej się przeniosę.

    OdpowiedzUsuń
  9. Lubię przebywać w lesie, ale nie lubię zbierać grzybów. Wolę pospacerować, popatrzeć, porobić zdjęcia czy śledzić dzięcioła albo jakieś inne zwierzątko :D

    OdpowiedzUsuń
  10. Obecna pogoda u mnie nie za bardzo sprzyja do spacerów po lesie, a szkoda. Ślicznie jest, kiedy słońce próbuje się przedostać przez liście drzew. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. U mnie w zasadzie wczoraj i dzisiaj też nie było za ciekawie...

      Usuń
    2. Ja już nie pamiętam dnia, kiedy świeciło słońce, ale mam nadzieję, że wkrótce to się zmieni.

      Usuń
    3. U mnie czasem wygląda zza chmur na godzinę czy dwie... :)

      Usuń
  11. Panicznie się boję pająków, ale już od dłuższego czasu chodzi za mną myśl, aby wybrać się właśnie do lasu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeśli będziesz trzymać się ścieżki, pająk nie będzie Ci straszny. Ich jest pełno w zaroślach.

      Usuń
    2. Dziękuję za radę, będę pamiętać. :D

      Usuń
  12. Mi się las zawsze kojarzy z magicznym miejscem ale i mrocznym czasem, w końcu tam wyworzą wszystkich i każą im kopać groby nie? :]
    No ale jak o tym nie myślę to jest okej.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I to gdzieś w nim znajduje się domek Baby Jagi. ;)

      Usuń
  13. Ja nawet lubię chodzic po lesie. Jest to miła odskocznia od miasta pełnego samochodów, hałasów, itd.
    Na gdzyby też bym się wybrała, bo chętnie je pochłaniam:)
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Powiem Ci, że lubię, ale naturalnie raz na jakiś czas, właśnie oderwać się. :)

      Usuń
  14. uwielbiam od czasu do czasu przejść się po lesie, który jest całkiem nie daleko mnie, można się wyciszyć, pozbierać myśli :D

    wróciłam na lemon tree :) zapraszam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie tak. Łatwiej tam spojrzeć na wiele rzeczy z dystansu.

      Usuń
  15. a ja uważam, iż las w objęciach deszczu i szarości cudownie się prezentuje.

    OdpowiedzUsuń
  16. Też lubię las, bo tam jest tak spokojnie. Niestety nie bywam tam za często, bo się strasznie boję kleszczy. ;( Piękny ten muchomorek :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W swoim życiu miałam dwa. I to tylko dlatego, że biegałam po chaszczach. Jak się człowiek trzyma ścieżki to raczej jego złapanie nie jest takie oczywiste. :)

      Usuń
  17. No jak możesz nie wzdrygać się na myśl o kleszczach! A te wszystkie mordercze choroby, które przenoszą? :D Moja mama zawsze tak panikuje, kiedy mówię, że idę na działkę czy inne miejsce, gdzie może być jakieś nagromadzenie owadów :D
    Btw. ciekawy ten skrót, to Y. ;))

    Pewnie musiałabyś przemutować się w jakiegoś xmena albo co najmniej nauczyć się hipnozy. Słyszenie ludzkich myśli też byłoby okej.

    Hm, co do wychowywania to nie mi się wypowiadać. Jak czytam to, co piszesz o dzieciach wychowujących się praktycznie przez otoczenie i same siebie to jestem jednym z takich przypadków. I chyba mi z tym dobrze. Nie żebym teraz mówiła, że rodzice nie mieli dla mnie czasu, nie nie! Wolałam siedzieć na podwórku, albo w swoim pokoju niż z nimi :D
    A mamy nie pracujące to dla mnie chore zjawisko. Nie mam pojęcia jakim sposobem nie zaczyna im się to całe siedzenie w domu zwyczajnie nudzić.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mój kuzyn np. miał objawy boreliozy - leczył się ze dwa lata, ale w życiu miał naprawdę mnóstwo kleszczy. Wiesz, tak naprawdę trzeba mieć z tym pecha. Kleszcza można złapać nawet przy żywopłocie pod domem - raz jedyny i się zarazić. Inni łapią ich dużo i nie chorują. To jak z każdą inną chorobą. Ktoś chodzi na solarium co trzy dni i nie ma czerniaka, a ktoś inny wyjdzie raz na plażę bez kosmetyku z filtrem i zachoruje. Choć wiadomo, lepiej losu nie kusić.

      Wiesz, mnie nie chodzi o to, aby rodzice byli WSZĘDZIE. Ale kiedyś trafiłam na bloga dziesięciolatki, na którym miały miejsca jej zdjęcia... Może to był fake, ale... dało mi to do myślenia.

      Są dzieci, które lubią być samodzielne i lubią spędzać czas same. Ja też należę do pokolenia, które wychowywało się na podwórku (swoją drogą uczyłam się na psychologii o tym, że dzieciaki bawiące się spontanicznie z rówieśnikami taplając się w kałużach, chodząc po drzewach itp. mają rozwiniętych więcej połączeń nerwowych w mózgu). Sama jestem dzieckiem, które np. w wieku 11 lat pływało po stawie samo z bratem i kuzynem (rówieśnikami) własnoręcznie wykonanymi tratwami. Zatem nie zrozum mnie tak, że uważam, że dziecko ma nie bawić się z dzieciakami w rozmaity sposób. Ale chodzi mi o to, aby rodzic był obecny w wychowaniu (tak jak moja ciocia była obecna w sprawdzaniu owych tratw i znała nas na tyle, że wiedziała, iż możemy się podjąć takiej zabawy), a nie sam zachęcał do posiedzenia przed tv czy komputerem, aby móc sobie po pracy odpocząć i zlewał tym samym dzieciaka. Wielu rodziców podniosłoby raban w tyku: "jak to! Takie gnoje na wodzie, same!?" A ja odpowiem: "Nie muszą być same! Idź z nimi jak masz czas i pozwól temu dziecku poznawać życie!" Jak zna się swoje dziecko, to wie się na ile można mu pozwolić, wie się czy jest mądre i czy nie zrobi niczego głupiego. A jak się go nie zna, to się woła go o 19:00 do domu na wieczorynkę, każe się mu kąpać i kłaść spać choć jest już nastolatkiem - znam takie osoby. Zresztą kiedyś karą dla dziecka było to, że nie wyjdzie na dwór. Dziś, że ma wyjść się pobawić. To porażka rodzica.

      Ja rozumiem niepracujące mamy do któregoś wieku ich dziecka, zwłaszcza jeśli mają dwoje lub troje zaraz po sobie. Jest wtedy co robić. :)

      Usuń
  18. No ładnie, zamiast zbierać grzyby to fotografuje. :D No ale.. Efekt jest świetny!:D Ja też lubię spacerować po lesie, można odpocząć a zarazem nabrać energii. :) Uwielbiam zapach lasu.. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. iesz, ja nigdy nie byłam dobra w zbieraniu grzybów. Za tym jakoś średnio przepadam. Czasem mnie coś natchnie i pójde, ale żeby tak namiętnie zbierać, to nie. :) Tak, zapach lasu jest cudowny. :)

      Usuń
    2. Ja chyba nazbierałabym same trujące. :D Nie znam się na grzybach i również wolę robić zdjęcia i obserwować. :)

      Usuń
    3. Wbrew pozrom większość jadalnych bardzo łatwo jest odróżnić od trujących. Ale niewprawne oko może się czasem pomylić.

      Usuń
  19. Cenię las za spokój i ciszę, chociaż wolę bardziej uczęszczane ścieżki, aby nie wplątać się w pajęczynę - nie lubię mieć jej na twarzy. Przyszły deszcze to i grzyby pojawiły się, u mnie do tej pory nie było ich.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj tak, pajęczyna na twarzy również wyprowadza mnie z równowagi, ale szybko wracam do siebie. :)

      Usuń
  20. Uwielbiam las. Muchomory są rzeczywiście magiczne, co pięknie pokazałaś na zdjęciach.
    Myślę, że znajdzie - tak pięknie to uwieczniłaś!

    OdpowiedzUsuń
  21. Ja to za lasem nie przepadam w ogóle! Taka mała trauma z dzieciństwa, kiedy rodzice zabierali mnie na grzyby, każde z nich szło w swoją stronę, a ja zostawałam na środku, bo nie wiedziałam, gdzie mam iść, bo chciałam, żeby nikt się nie zgubił. :) Za to lubię parki. I tam mogę spędzać całe godziny ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ależ z Ciebie było wrażliwe dziecko. :) Parki jak najbardziej również lubię. łatwiej tam dotrzeć. :)

      Usuń
    2. Bardzo. Trochę mi nawet takiej wrażliwości zostało do dzisiaj. Nie tak łatwo jest się jej pozbyć. ;) Dokładnie, a jeśli jakiś zadbany, to całkiem podobny klimat :D

      Usuń
    3. No tak, nie uda się wyzbyć swoich wszystkich cech. A to, że wrażliwosć Ci została, tego mogę być pewna. :)

      Usuń
  22. Losu nie kusić... A z drugiej strony ludzie kiedyś i bez kosmetyków z filtrem chodzili, i do lasu w krótkich spodenkach... Zawsze trochę w tym wszystkim wymysłu, trochę pecha i trochę szczęścia ;)

    Doskonale rozumiem tą opcję z tratwą! To znaczy sytuację. Od razu na myśl przychodzą mi nadopiekuńczy rodzice. Wydaje mi się, że teraz gdyby dziecko wpadło na taki pomysł to mama czy tato znaleźliby dwa i pół miliona zagrożeń i najlepiej to zabrali je od razu do domu, bo od myślenia o zabawie też może mu się coś stać. Może ćwiartka z tego byłaby prawdą, ale wystarczy popatrzeć chociaż na nas. Podwórko, dwa kijki z drzazgami, ruiny starego, zapadajacego się domu, jezioro pełne różnych ryb i glonów, zabawa w piaskownicy z milionem bakterii, chlapanie się w kałużach... Zagrożeń miliardy, a przeżyłyśmy, baa, mamy się doskonale. Nawet bez telefonu do mamy, że koleżanka w piaskownicy zabrała mi moją elektromechaniczną łopatkę z siedmioma biegami i wspomaganiem kopania dziur :D

    No tak, masz rację. Chociaż nie wyobrażam sobie takiej sytuacji, ilość większa niż jedno dziecko mnie przeraża.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rozbroiłaś mnie tą łopatką. ;) Ale taka prawda. Dzisiaj dzieci nie wiedzą co to jest prawdziwa zabawa. A nawet jeśli rodzice widzą zagrożenie w pewnych pomysłach pociech, to nie znaczy, że nie mogą być one realizowane pod ich opieką. :) Ciekawe tylko czy będę o tym pamiętac jeśli sama dochowam się potomstwa... :D Mam nadzieję, że aż tak nie zezgredzieję. :D

      Usuń
  23. Oj tak w lesie można odpocząć ... Czasami mam wrażenie, że w górach, w lesie jest zupełnie inny świat. Świat w którym zaginęło poczucie czasu i rzeczywistości.

    Świetne zdjęcia :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam dokładnie to samo wrażenie. Chyba dlatego tak lubię takie miejsca.

      Usuń
  24. To też, ale generalnie milej spędza mi się tam czas. W ogóle ja jestem jakiś dziwny człowiek mroku.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj nie! Mrokowi mówię stanowcze nie. Jam dziecię światła. ;)

      Usuń
  25. Uwielbiam las, ale niestety kleszcze mnie kochają a ja je niekoniecznie... I tak kiedy przychodzi sezon kleszczowy to nogi w lesie nie stawiam a i też po trawie się nie tarzam. :( Preparaty nie pomagają...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cóż za nieszczęśliwa miłość. ;)
      A tak serio, to faktycznie nieciekawie... Ja mialam dwa w życiu, zasadniczo bardzo za mną chyba nie przepadają, bo dużo czasu jako dziecko spędzałam w lasach.

      Usuń
    2. Ja miałam w życiu chyba kilkanaście, ale od dawna się pilnuję i w miejsca gdzie mogą być się nie udaję, no niestety... Pamiętam jak byłam w podstawówce, było już bardzo ciepło. Szliśmy ze szkoły do lasu, wszystkie dzieci w krótkich spodenkach, rękawach, a ja w kurtce wiatrówce, w kapturze na głowie, dżinsach... Przyszłam do domu, a kleszcz i tak był...

      Usuń
    3. No to faktycznie bardzo Cię lubią... Albo masz jakiegoś potężnego pecha.

      Usuń
    4. może je przyciągam czymś, nie wiem :<

      Usuń
  26. A ja nie lubię lasu i to nie ze względu na insekty (choć także) ale po prostu nie przepadam.
    Dziękuję za kartkę! :*
    Postaram się Tobie również wysłać z Wejherowa jak tylko znajdę miejsce gdzie będę mogła ją zakupić (mieszkam tu od niedawna i nie jestem bardzo rozeznana) ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jasne, rzecz gustu. :)
      Cieszę się, że dotarła, wysłałam ją od razu w dzień roboczy po odebraniu Twojego maila z adresem. :)

      Usuń
  27. grzyby kocham!
    las jest przepiękny, piękne widoki - ale się boje nie przez insekty, ale, że się zgubie itp itd -fobia z dzieciństwa :(

    miło mi ^^

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To w takim razie na spacerki tylko wzdłuż ścieżek. :) Nie trzeba zupełnie rezygnować,

      Usuń
  28. To tak było też na biotechnologii mojego brata Adama. Było ich tak mało podczas rekrutacji, że połączyli studentów biologii i biotechnologii (za zgodą studentów) i otworzyli ten drugi kierunek. Ale te osoby, które chciały iść na biologię szybko sie wykruszyły, bo to nie było to czego oczekiwali. Potem nawet ci, którzy od początku aplikowali na biotechnologię odpadli, bo to trudne studia. Od drugiego roku jest ich tylko troje... :D

    A ja dzisiaj dostałam wiadomość, że jednak nabór ruszył. Można składać dokumnety. Ale nie wiem czy to jednoznaczne z tym, że kierunek zostanie otworzony.

    OdpowiedzUsuń
  29. Uwielbiam zapach lasu, zwłaszcza jesienią. Wtedy jest przepięknie i cudnie pachnąco :) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  30. Lubię jeździć do lasu, chociaż ostatnio nie miałam przyjemności. Warto pokonać swoje lęki przed różnymi insektami takimi jak kleszcze, aby nacieszyć się przyrodą :) Grzyby lubię, ale jestem kompletnie zielona jeśli chodzi o ich zbieranie :D

    OdpowiedzUsuń
  31. Tak sobie teraz myślę o tym zgredziowaceniu (jakkolwiek to słowo należy odmienić :D) i dzisiaj miałam dowód, że da się być rodzicem na luzie. Mojemu znajomemu kilka dni temu urodził się syn, a dzisiaj pokazał mi go na skype. Rozbroiło mnie, kiedy połowicznie dorosły facet trzyma takie mikromalutkie dziecko na rękach i mówi do niego 'ej ziomek, otwórz oczy jak Cię prezentuje, nie odwalaj maniany' :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A, to tak samo jest z moim bratem i jego córeczką. ;) On co prawda ma już 30 lat, ale nie jest takim typowym rodzicem. ;)

      Usuń
  32. Ja tam dużo bardziej wolę parki od lasów.
    Co do robactwa powszechnie zwanego obrzydliwym, dla mnie również ma ono swój urok :)

    OdpowiedzUsuń
  33. mój ulubiony las jest w pewnej podwarszawskiej wsi - uwielbiam go, za tę magię, za świeżość i za ... spokój, wszechobecny i wszechogarniający ;))

    OdpowiedzUsuń
  34. Ach, uwielbiam lasy. Ciekawe to drzewko :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zwykły świerk po "wypadku" - a efekt naprawdę niezwykły.

      Usuń
  35. Lubię chodzić na spacer do lasu, ale grzybów zbierać nie potrafię i nigdy tego nie robię. Nie mam problemu z insektami, i choć boję się panicznie kleszczy a po powrocie ze spaceru każdy pieprzyk na moim ciele, to z pewnością jest kleszcz ;)to czapka i odpowiednie odzienie są dla mnie przekonującym pancerzem.
    Uwielbiam ten klimat, specyficzną wilgoć o tej porze, ciszę i to co może wtedy tworzyć moja wyobraźnia.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nikt nie lubi kleszczy, ale też sądzę, że jak człowiek się dobrze ubierze, zastosuje jeszcze może jakiś specyfik i nie będzie przedzierał się przez paprocie, to nie tak łatwo się ich nabawić. Ale też dokładnie sprawdzam czy jakiś się nie przyczepił.
      Tak, za to samo uwielbiam las.

      Usuń
  36. Ja się bardzo boję kleszy. Za dużo ludzi z mojego otoczenia miało z nimi bardzo poważne problemy. Lasy lubię ale raczej na zdjęciach. I jak jest jeszcze mgła: Pięknie. A na te grzyby uważajcie, bo wątroba jedna...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moja mama przez 16 lat mieszkała dosłownie w lesie. Jest lepsza w rozpoznawaniu od sanepidu. Spokojna głowa. Choć zasadniczo rozpoznajemy grzyby to nigdy nie jemy, nie suszymy ich bez konsultacji z mamą. :) Sprawdza co do jednego.

      Usuń
    2. Tylko żeby rutyna ją nie zmyliła... Dosłownie Wasz los w jej rękach :D

      Usuń
    3. Nie, nie... Zawsze jest bardzo dokładna. ;)

      Usuń
  37. o tak chodzenie po lesie <3
    tylko najgorsze te kleszcze ;/

    OdpowiedzUsuń
  38. Mnie robactwo nie przeszkadza,
    staram się tylko je omijać :-)))
    Muchomor piękny jak z bajki...

    OdpowiedzUsuń
  39. Ja tam ani fanką, ani antyfanką lasu nie jestem. ;) Czasami, owszem, wybiorę się na wycieczkę, ale na ogół i tak siedzę w domu. A owady są fajne, zwłaszcza pająki, od małego lubiłam oglądać te duże, ładne pająki na zdjęciach (bo te, co się chowają za szafą, nie są tak piękne). Nie lubię za to much i innych latających stworzeń, nawet ptaków. Ciągle mam wrażenie, że się ze mną zderzą w locie (raz nawet połknęłam jakąś muchę, jadąc na rowerze ;).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No tak, jak się tak na te egzotyczne pająki popatrzy, to faktycznie wyglądają fajnie. Choć nie chciałabym ich mieć na swoim ciele. ;)
      Ja to się boję ptaków z tego powodu, że bambardują nieraz odchodami. :D

      Usuń
  40. Lubię las i zapach lasu, szczególnie po deszczu. minusem są właśnie te insekty, a latem najgorsze komary...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na wszystko jest sposób - trzeba się odpowiednio ubrać, spryskać jakimś preparatem i na pewno nie będą atakowały aż tak bardzo. :)

      Usuń
  41. Las to miejsce zupełnego wyciszenia,wolności:) Chyba każdy go lubi:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak widać po powyższych komentarzach - nie każdy, ale większość. :)

      Usuń
  42. Świetny ten twój blog:)
    jeśli chcesz żebym ja poleciła twój blog
    to wystarczy komentować moje posty
    także serdecznie zapraszam :)

    OdpowiedzUsuń
  43. Lubię chodzić na grzyby. Lubię je zbierać. ale ich nie jem :D I lasy też lubię c:
    październik w obiektywie to taki projekt, w którym biorą udział blogerzy też! niedługo podam szczegóły.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja szczególnie lubię jeść. :)
      O, no to chętnie się z tym zapoznam.

      Usuń
  44. las mi się kojarzy z moim dzieciństwem, często tata zabierał mnie i moje rodzeństwo tam, z czasem jak jestem starsza, co raz rzadziej tam bywam, ale w sumie jakbym się miała zastanowić, to naprawdę lubię las! tylko masz rację, przerażają mnie kleszcze :( miałam ich w swoim życiu już dwie sztuki na sobie, w dodatku uczelnia medyczna wpoiła nauki o boreliozie i mnie to bardzo przeraża... ale pewnie jeszcze nie raz się tam wybiorę!
    a co do grzybków! to zazdroszczę, u mnie w domu niestety jedynymi grzybami 'jadalnymi' są pieczarki, ponieważ rodzice nie lubią grzybów, no i jakoś tak wyszło, że dzieci nie są do końca nauczone ich jeść :D a już na pewno nie zbierać :D

    może i masz rację, może to nie był ten? chociaż bardzo tego chciałam. w sumie nie jestem stara, więc jest szansa, że jeszcze ktoś cudowny pojawi się w moim życiu ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No tak... Moja mama wręcz mieszkała w lasie i tam sie wychowała, dlatego grzyby są u mnie czymś normalnym. Tata uwielbia je zbierać, ale mama niczym sanepid wszystkie lustruje, czy się nie pomylił i nie przyniósł czegoś niejadalnego.

      Na pewno tak było. Ja miałam w swoim życiu też miałam nieudane znajomości, ale nie nazwałabym tego pechem. Po prostu tak wyszło. Człowiek przynajmniej jest bogatszy o doświadczenia.

      Usuń
  45. masz rację, to są grzybki halucynogenne :D

    OdpowiedzUsuń
  46. Pierożki! Aż ślinka cieknie :D

    W salonie ze specjalistycznymi artykułami fryzjerskimi, sieć Fale Loki Koki :) jak na razie ogarniam system i realizację zamówień i uczę się produktów bo jestem z tych co to myją, nakładają odżywkę i na tym się rzecz kończy ;) te wszystkie cuda i cudeńka to dla mnie jakaś czarna magia ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ojej, jaka fajna nazwa! ;) To ja mam tak samo - jeszcze czasem jakiś kosmetyk termoochronny zastosuję przed suszarką i prostownicą. Też farby, szamponetki, jakieś ampułki rewitalizujące to dla mnie czarna magia. Jakiś czas temu wygrałam u Lili Naturalnej kosmetyki - nawet nie wiedziałam, że można tyle olejków na włosy nałożyć...

      Usuń
  47. to mamy zupełnie inne doświadczenie z grzybami :D ale powiem Ci, że mam nadzieję, że kiedyś szczerze polubię grzyby (nie wliczając pieczarek, bo je już jem) i wprowadzę je do swojego menu ;)

    niby masz rację, ale mój pech wiąże się np z tym, że przyciągam naprawdę dziwnych facetów, i to nie tylko moje stwierdzenie

    OdpowiedzUsuń
  48. No ja własnie nie :D
    Zapoznasz, zapoznasz, a może i udział weźmiesz ;3

    OdpowiedzUsuń
  49. Ojeju ale urocze grzybki! Nawet ten muchomorek się uśmiecha żeby go zjeść! Świetny post!
    Ja za lasem nie przepadam, ale od czasu do czasu lubię coś pozwiedzać :)


    Pozdrawiam,
    Katherine Unique

    Bloglovin


    OdpowiedzUsuń
  50. mimo tego, że śmiertelnie boję się węży od dziecka wolę w las:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ale to rzadkość je tam spotkać, takie mam wrażenie. :)

      Usuń
  51. przypomniałaś mi jak bardzo tęsknie za lasem... dokładnie opisałaś moja fascynacje lasem- dobrze wiedzieć że jest nas więcej;)

    OdpowiedzUsuń
  52. Las, w taką ładną jesień ma w sobie coś :)

    OdpowiedzUsuń