Stolica wita

Jeden z moich wakacyjnych planów nareszcie został wykonany. Wraz z Y. wybraliśmy się do Warszawy. Chłopak co prawda na początku postawił w alternatywę stolicę i kilka dni nad morzem, ale doszliśmy do wniosku, że mieszkając na Pomorzu Zachodnim i posiadając do najbliższej miejscowości nadmorskiej około 50 km lepiej jednak pojechać gdzieś dalej, bo nad morze można w zasadzie wyskoczyć w każdy wolny dzień. Wyjazd uparcie przeszkadzał mi w nauce do obrony licencjatu, ponieważ co chwilę sprawdzałam miejsca, które warto byłoby zobaczyć, dokąd pójść i jak się tam dostać. Ostatecznie plan zawierał w sobie pierwszego dnia Pałac Kultury i Nauki, Centrum Nauki Kopernik (w tym dwa minilaby), obejrzenie w Planetarium Kopernika pokazu pt. „Konstelacja: Miłość”, następnie szybkie przemieszczenie się w celu obejrzenia pokazu w Multimedialnym Parku Fontann i powrót do hotelu. Drugiego dnia mieliśmy zacząć od Muzeum Powstania Warszawskiego, potem trafić do ZOO i zakończyć na Łazienkach Królewskich. Między tym musiałam wystosować odpowiednie przerwy na posiłek, bo o ile ja zadowolić się mogłam czymkolwiek, o tyle mój towarzysz w zasadzie jedzenie stawia na pierwszym miejscu i głodny – absolutnie kapituluje. Plan został wypełniony, poza tym, że w Koperniku poszliśmy jedynie do laboratorium biologicznego. Na chemiczne już zabrakło miejsc. W zasadzie jeśli nie jesteś zainteresowany dokładną relacją z wyjazdu, możesz zakończyć czytanie posta w tym miejscu, bo pewnie będzie dość obszerny. :)

Do Warszawy jechaliśmy pociągiem około osiem godzin. Na miejscu byliśmy o 6:55: krótkie rozeznanie w terenie, przywitanie nas przez bezdomnego w sposób mało kulturalny i interesujący, zatem pominę zagłębianie się w szczegóły i po zwiedzeniu Pałacu Kultury i Nauki ruszyliśmy na podbój Kopernika, który dla mnie był najważniejszą częścią programu. Kolejki, jak wcześniej uprzedziła mnie Patrycja faktycznie były imponujące. Zakupiliśmy bilety, w tym wejściówki tylko na jeden minilab. Naszym celem było biologiczne, w którym tego dnia mieliśmy wykonywać wymaz z krwi zwierzęcej, zabarwiać go w odpowiedni sposób i oglądać pod mikroskopem. W chemicznym laboratorium miały się odbyć zajęcia, które w programie posiadały przedstawienie kilku czynności wykonywanych po włamaniu, np. zdejmowanie odcisków palców. Na te drugie jak wcześniej wspomniałam zabrakło już miejsc. Jeśli zatem kiedyś po ówczesnym przejrzeniu harmonogramu będziecie mieli ochotę wejść do labu na „lekcję”, warto zarezerwować bilety wcześniej.

W labie biologicznym każdy z nas wybrał sobie rękawiczki i rozmiarowo dobrany fartuch. Jeśli chodzi o zadanie: nam wszystko wyszło bardzo fajnie. Adam (mój brat bliźniak - przyszły biotechnolog) jeszcze przed wyjazdem powiedział mi, że jeśli wymaz nam nie wyjdzie to żeby się nie przejmować, bo to nie zawsze jest takie proste. Kiedy zdałam mu później relację i porównywałam z nim to co powinno nam wyjść, doszliśmy do wniosku, że wymaz albo nie wyszedł na poziomie akademickim z powodu złego zabarwienia, albo po prostu był to obszar o właśnie takich mało interesujących właściwościach (Adam to przeczyta i pewnie złapie się za głowę kiedy zobaczy w jaki okrojony i lakoniczny sposób przedstawiłam jego uwagi). Ale dla mnie - totalnego laika - pod mikroskopem jak najbardziej wyszedł ładny obraz, mniej więcej taki:  

Muszę jednak przyznać, że chociaż był to wykład dla uczestników od 9. roku życia, nie sądzę, żeby dla dzieci było to do końca zrozumiałe. Owszem, na pewno miały frajdę z patrzenia przez mikroskop, ciapania się giemsą itp. Ale wątpię, że zrozumiały co tak naprawdę zobaczyły. Pojęcia erytrocyt, leukocyt, monocyt i rozmawianie o funkcjach krwi? Nie twierdzę, że wszystkie nie zrozumiały, ale raczej uważam, że takie doświadczenia bardziej przydają się dzieciom, które są starsze i które wyniosłyby z tego więcej. Jednak może czym skorupka za młodu nasiąknie...

Samo Centrum – czyli możliwość dotykania i przesuwania eksponatów jest interesująca, ale przyznam, że tutaj więcej zabawy mają dzieci. :) Choć mają miejsce także eksponaty tylko dla dorosłych. Mimo to – fajne doświadczenie.

Szeptacze przed Centrum Nauki Kopernik wydają z siebie ciekawe dźwięki. Jest klimat...

Kabina miała służyć do rysunku. My robiliśmy zdjęcia... ;)

Kiedy zwiedziliśmy już wszystko, a wyrobiliśmy się przed czasem postanowiliśmy przed pokazem na Niebie Kopernika udać się do hotelu i trochę odpocząć. Wpadłam na pomysł, aby jednak po podróży pociągiem przespać się godzinkę, potem coś zjeść i wrócić do Planetarium. Pech chciał, że Y. wyłączył budzik przez sen i obudziliśmy się… o 18:00, kiedy pokaz miał miejsce o 19:00. Dla wtajemniczonych: hotel mieliśmy na Woli. Wpadliśmy do autobusu, przejechaliśmy na gapę możliwie jak najdalej, a potem puściliśmy się biegiem do samego Centrum Nauki. Uff… Na 3 minuty przed pokazem kupiliśmy bilety. Zdążyliśmy. Pokaz pt. „Konstelacja: Miłość” – moim zdaniem piękny. Sądziłam jednak, że potrwa może chociaż godzinę, a okazało się, że uraczono nas tylko około 35 minutami. Mimo to – warto pójść.

Wydawało nam się, że droga z Planetarium do Parku Fontann będzie prosta i krótka. Dla nas okazało się to jednak trochę bardziej skomplikowane. Może to rzecz tego, że zupełnie nie znaliśmy miasta. Tak czy owak trafiliśmy znów na czas i udało się obejrzeć piękny pokaz fontann z dźwiękiem, obrazem i światłem. W trakcie było nam dane zobaczyć też w jaki sposób kibice są transportowani pod niedaleko znajdujący się Stadion Narodowy. Kiedy przejeżdżało kilka bądź kilkanaście autobusów w eskorcie policji, napisałam SMS-a do Adama z pytaniem co się dzieje na stadionie, że wiozą tych ludzi dosłownie jak bandytów. Adam odpisał:

Jak bydło robaczku. ;) Inauguracja ligi.

Taki "Pan Tata" nie może już sobie np. normalnie przyjechać z synkiem na mecz, podjechać samochodem pod stadion i wejść na jego obszar. Trzeba wsiąść do autobusu i zostać eskortowanym… Fakt, wiem, że kibice mają taką, a nie inną opinię, ale bez przesady.

Przyszedł czas na powrót do hotelu. W tym celu przeszliśmy spacerkiem przez całe Stare Miasto, po drodze minęliśmy Plac Zamkowy z Kolumną Zygmunta. Swoją drogą – zwłaszcza nocą Stare Miasto wygląda cudownie. Wsiedliśmy do autobusu, na szybko zamówiliśmy orientalny specjał (czyt. kebab) i udaliśmy się niesamowicie zmęczeni na spoczynek.

Następnego dnia zaczęliśmy od Muzeum Powstania Warszawskiego. Największe wrażenie zrobiła na mnie sala, w której odczytywano listy powstańców do bliskich. Naprawdę warto odwiedzić to muzeum, nawet jeśli historia nas nie interesuje. Absolutnie przenosi ono człowieka w czasie. Poza tym są pewne miejsca, które warto odwiedzić "z szacunku" i "ku pamięci".

Nie, nie, niczego nie dotykałam. To tylko tak wygląda. Na stole leży kartka, na której tekst został wydrukowany taką samą metodą jaką drukowano w czasach powstania.

Z muzeum wybraliśmy się do ZOO - autobusem, który upatrzyliśmy sobie dzień wcześniej. Korki były niesamowite. Kiedy dojechaliśmy na miejsce, dowiedzieliśmy się dlaczego. Do ZOO miała miejsce kolejka mierząca (na pewno!) około pół kilometra. Nie! Nie mogliśmy pozwolić sobie na czekanie. Może to nie wypada i naprawdę nie było to fajne z naszej strony, ale wepchnęliśmy się w kolejkę. Nie było innej opcji. Postaliśmy pięć minut myśląc co zrobić, aż nagle gdy na chwilę się obróciłam, przy kasie zrobiło się pusto, bo grupka debatowała nad tym ile i jakie bilety trzeba kupić, a nikt do kasy na ten czas nie podchodził. Usłyszałam tylko głos Y.: „Dwa ulgowe proszę!”. Dwie sekundy - i bileciki były nasze. Nawet nie zablokowaliśmy kolejki. Gdy odeszliśmy, pomimo tłumu wciąż nikt nie podchodził, dziwne. Udało się. ZOO to absolutnie mój żywioł! Podobało mi się wszystko: od rafy koralowej przez pandę małą aż po krokodyla różańcowego. Nie mogłabym wybrać najfajniejszego stworzonka…

Przyszedł czas na Łazienki Królewskie. Trafiliśmy na piękny kameralny koncert. Kiedy ten się skończył i ruszyliśmy dalej alejkami przemierzała policyjna orkiestra. Piękne miejsce, które całkowicie mnie oczarowało. Zostalibyśmy dłużej, ale strasznie bolały nas nogi. Wypełniliśmy cały plan i poszliśmy szukać możliwości dojazdu do centrum i udania się na kolację.

Kto mnie tu znajdzie?

________________________________

Staraj się realizować plany :)

Jeśli chcesz, polub mnie 

na FACEBOOK'u