Dzieje się...

Jeśli są urodziny, to musi być też impreza. Tutaj wraz z O. Na. za aparatem :)

Ostatnie dni są tak intensywne, że nie mam czasu w zasadzie na nic. Zbliża się koniec roku akademickiego oraz szkolnego, trzeba się uczyć, wypisywać świadectwa i dyplomy… Jutro rano do pracy – a ja postanowiłam opisać parę spraw. Jeśli blog ma być chronologicznym spisem wspomnień, trzeba pamiętać o systematyczności, której jednak ostatnio mi brak.

Chciałabym podziękować Pani Agacie z bloga www.3zdania.blogspot.com. Tartaletki wyszły pyszne, dzieci świetnie bawiły się podczas ich przygotowania, nie wiem kiedy wszystkie tarty znikły ze stołu, gdy tylko zostały zaprezentowane komisji i można było przejść do degustacji.

Zaliczyłam wesele. Nie byłam na takiej imprezie wiele lat, ale jak się okazuje moje dziewięcioletnie spojrzenie na to wydarzenie niespecjalnie różni się od tego dwudziestotrzy-dwudziestoczteroletniego. Nie dla mnie takie imprezy. Przed oczepinami uciekałam gdzie pieprz rośnie, bo nie miałam ochoty tarzać się i turlać po parkiecie na komendę wodzireja.

Wesele

Poprawiny

Tak się zdarzyło, że akurat podczas wesela obchodziłam dwudzieste czwarte urodziny. Tego samego dnia urodziny miał też inny gość weselny, więc nie obyło się bez „stop lat” przy „a kto się w czerwcu urodził”.

Ostatnie dni znów pokazały mi jak wspaniali ludzie mnie otaczają. Wróciliśmy do domu dość wcześnie nie zostając na całych poprawinach. W domu Y. czekała na mnie niesamowita niespodzianka. Już od miesiąca w salonie leżał przykryty duży pakunek, do którego nie miałam dostępu. Już myślałam, że Y. zainspirowany podjęciem przeze mnie diety kupił mi coś w rodzaju rowerka stacjonarnego albo orbitreka… Zabiłabym, bo z diety już zrezygnowałam. ;) Okazało się jednak, że Y. znów zaskoczył mnie tym jak potrafi trafić w mój gust. Nigdy nie spodziewałabym się, że w tych kartonach znajduje się… teleskop. I jak tu się nie wzruszyć, kiedy na urodziny ktoś daje Ci wymarzony prezent z dzieciństwa? Robi wrażenie tym bardziej, kiedy ta druga osoba nigdy nie została poinformowana o tym, że zawsze marzyłaś o czymś takim…

Nie skończyło się na tym, bo kiedy wróciłam do domu, w pokoju czekał na mnie upominek od Na. i O. Dziewczyny dały mi błękitną podwiązkę – jestem więc w posiadaniu pierwszej części garderoby do ślubu – i moje ulubione zdjęcie, które przedstawia nas wszystkie. Nie zabrakło czegoś słodkiego i zabawnej kartki.

Swoją drogą moje urodziny trwały dość długo, bo choć były w sobotę, to w piątek w prezencie dziewczynka z mojej klasy wręczyła mi ręcznie uszyty uroczy podarunek, którym mnie absolutnie zaskoczyła i rozczuliła. W niedzielę wraz z Y. pojechaliśmy nad morze, a w poniedziałek D. podarowała mi śliczne srebrne kolczyki, zabrała na lody, a potem wieczór zagospodarowały mi Na. i O. No i jak tu powiedzieć, że życie nie jest cudowne, kiedy otaczają mnie tacy ludzie?

Prezenty od O. i Na.

Prezent od Mai - mojej uczennicy

Upominek od D.

Spacer z Na. i O.

O. za aparatem, Na. plecie wianek, a ja nie robię nic, bo kiedy zajęłabym się pleceniem, wystawałoby zbyt dużo badylków :D

Pierwszej i drugiej nocy warunki pogodowe pozwoliły jedynie na oglądanie Księżyca, ale wczoraj od razu trafiliśmy na Saturna - w ciemno, bo jeszcze nie studiuję dokładnie mapy nieba.